Η διπλωπία, η αίσθηση δηλαδή ότι βλέπουμε διπλά, είναι ένα οφθαλμολογικό σύμπτωμα που στην πορεία μπορεί να πάρει νευρολογικές διαστάσεις.
Τις περισσότερες φορές η διπλωπία προέρχεται από απλές παθολογικές παθήσεις.
Για να διαγνωστεί με διπλωπία, ο ασθενής θα πρέπει να διαπιστώσει πρώτα αν η διπλωπία του είναι μονόφθαλμη, δηλαδή αν κλείνοντας το ένα από τα δύο μάτια η διπλωπία παραμένει, βλέπει δηλαδή δύο αντικείμενα, το ένα συνήθως λίγο πιο αχνό από το άλλο και που μπορεί να βρίσκεται πλάι, πάνω, πλάγια και πάνω από το πρώτο ή πλάγια και κάτω από αυτό.
Επομένως, αν πρόκειται για μονόφθαλμη διπλωπία, συνήθως αυτή δεν προέρχεται από νευρολογική παθολογία, αλλά από υψηλό αστιγματισμό ή καταρράκτη.
Διορθώνεται είτε με τη χρήση γυαλιών, φακών επαφής ή διαθλαστικής επέμβασης, αν πρόκειται για αστιγματισμό, είτε με την επέμβαση του καταρράκτη, που είναι η πιο συχνή επέμβαση παγκοσμίως που κάνουν οι άνω των 60 και 70 ετών άνθρωποι.
Αν η διπλωπία είναι διόφθαλμη, δηλαδή αν κλείνοντας το ένα από τα δύο μάτια εξαφανίζεται, τότε αυτό φανερώνει κακή συνεργασία των δύο ματιών.
Η διόφθαλμη διπλωπία είναι συνήθως επίκτητη μετά την παιδική ηλικία.
Άρα, αν εμφανιστεί διπλωπία στην ενήλικη ζωή, προέρχεται από κάποιον επίκτητο λόγο και συνήθως όχι από συγγενή στραβισμό.
Μπορεί επίσης, να προέρχεται από τραύμα.
Άλλου είδους τραύματα μπορούν επίσης σε νεαρές ηλικίες να δημιουργήσουν διπλωπία.
Ο πιο συχνός λόγος διπλωπίας εμφανίζεται σε μεγαλύτερη ηλικία, δηλαδή στα 50, 60 και 70 από κάποιο μικρό αγγειακό επεισόδιο σε ένα από τα νεύρα που νευρώνουν είτε τον μυ που τραβάει το μάτι προς τα έξω είτε τον μυ που το τραβάει προς τα μέσα.
Κάποιο μικρό αγγειακό επεισόδιο που μπορεί να παρουσιαστεί σε άτομα που έχουν υπέρταση ή διαβήτη που δεν έχει ρυθμιστεί καλά, δημιουργεί μια πολύ ενοχλητική διπλωπία, κυρίως στη μια πλευρά του βλέμματος, με αποτέλεσμα οι ασθενείς για να μπορούν να κυκλοφορήσουν κανονικά να χρησιμοποιούν το κεφάλι τους με μια κλίση που εξουδετερώνει αυτήν τη διπλωπία.
Η διάγνωση αυτής της πάθησης γίνεται συνήθως από οφθαλμίατρο, αλλά ίσως χρειαστεί και η παρέμβαση νευρολόγου ή και παθολόγου, μιας και συνήθως οφείλεται σε υπέρταση που δεν έχει ρυθμιστεί καλά.
Κάποιοι άλλοι πιο σπάνιοι, αλλά πολύ σημαντικοί νευρολογικοί παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν διπλωπία, είναι παθήσεις σε ένα από τα νεύρα που νευρώνουν τους μύες του ματιού.
Πολλές φορές τέτοιου είδους προβλήματα έχουν σχέση με τη σκλήρυνση κατά πλάκας.
Αυτό αφορά τις νεαρότερες ηλικίες, από τα 20 έως τα 50 έτη.
Τέλος, κάτι που αφορά λίγο μεγαλύτερες ηλικίες, λόγο διπλωπίας μπορεί να αποτελεί και η μυασθένεια.
Η μυασθένεια συνήθως δημιουργεί διπλωπία προς το τέλος της μέρας, όταν τα μάτια κουράζονται.
Η μυασθένεια μπορεί να διαγνωστεί εύκολα στο ιατρείο του νευρολόγου με ειδικά τεστ.
Είναι μια πάθηση με καλές πιθανότητες θεραπείας, αφού αν δοθεί η κατάλληλη, οι ασθενείς μπορεί να είναι λειτουργικοί για πολλά χρόνια χωρίς σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία τους.
Επίσης, διπλωπία μπορεί να προκαλέσει και η επίδραση της θυρεοειδοπάθειας στους εξωφθάλμιους μύες του ματιού.
www.y-o.gr
