Πως μπορείτε να προλάβετε και πως να αντιμετωπίσετε τη συχνότερη αιτία τύφλωσης στα άτομα άνω των 50 ετών;
Τι είναι η ωχρά κηλίδα;
Για να καταλάβουμε πως λειτουργεί το μάτι μας, συχνά το παρομοιάζουμε με μία φωτογραφική μηχανή.
Όταν βγάζουμε μία φωτογραφία με τη φωτογραφική μας μηχανή, το φως περνά μέσα από τον φακό και εστιάζεται επάνω στο φωτογραφικό φιλμ.
Με αντίστοιχο τρόπο λειτουργεί ο οφθαλμός μας.
Το φώς περνά μέσα από τον κερατοειδή χιτώνα (πρόσθιος διαφανής χιτώνας του οφθαλμού, μοιάζει με το τζαμάκι του ρολογιού) και κατόπιν μέσα από τον κρυσταλλοειδή φακό (η θόλωση του στα ηλικιωμένα άτομα ονομάζεται καταρράκτης).
Το ρόλο του φιλμ στον οφθαλμό μας παίζει ο αμφιβληστροειδής χιτώνας.
Εκεί το φως μετατρέπεται σε ηλεκτρικά σήματα, τα οποία μέσω των οπτικών νεύρων φθάνουν στον ινιακό λοβό του εγκεφάλου.
Στο κέντρο ακριβώς του αμφιβληστροειδούς βρίσκεται η ωχρά κηλίδα, η οποία είναι υπεύθυνη για την κεντρική όραση.
Με την ωχρά κηλίδα επιτελούμε πολλές καθημερινές δραστηριότητες όπως διάβασμα, γράψιμο, οδήγηση, παρακολούθηση τηλεόρασης κ.α.
Ο υπόλοιπος αμφιβληστροειδής είναι υπεύθυνος για την περιφερική όραση.
Η περιφερική όραση είναι πολύ σημαντική γιατί μας δίνει την αίσθηση του χώρου και με αυτήν αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει πλάι μας.
Η ωχρά κηλίδα ονομάζεται έτσι γιατί το χρώμα της είναι πιο ωχρό λόγω των χρωστικών που υπάρχουν σε αυτήν.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η ωχρά κηλίδα είναι μία περιοχή του οφθαλμού μας, η οποία είναι καθοριστικής σημασίας για την όρασή μας.
Πολλές παθήσεις μπορούν να προσβάλλουν την ωχρά κηλίδα(ηλικιακή εκφύλιση ωχράς, ιδιοπαθής οπή της ωχράς, επιωχρική μεμβράνη, κυστεοειδές οίδημα, κ.α.).
Η θεραπεία για κάθε μία από αυτές μπορεί να είναι είτε φαρμακευτική είτε χειρουργική.
Η συχνότερη πάθηση που προσβάλλει την ωχρά κηλίδα σε άτομα ηλικίας πάνω από 50 ετών είναι η ηλικιακή εκφύλιση (ΗΕΩ).
Τι είναι η Ηλικιακή Εκφύλιση Ώχρας (ΗΕΩ);
Τα πρώτα συμπτώματα της ΗΕΩ δεν γίνονται συνήθως αντιληπτά, όσο όμως η νόσος εξελίσσεται, οι ασθενείς αρχίζουν να βλέπουν σκοτεινές περιοχές ή παρατηρούν ότι η όρασή τους είναι θολή ή παρουσιάζει παραμορφώσεις.
Η επίσκεψη στον οφθαλμίατρο είναι ζωτικής σημασίας για να ενημερωθούν σωστά για τα συμπτώματα και να αντιμετωπίσουν την εξέλιξη της νόσου.
Μορφές της ΗΕΩ:
Η εκφύλιση ωχράς κηλίδας μπορεί να διακριθεί σε ξηρή και υγρή μορφή.
Η ξηρή μορφή αφορά το 85% των ασθενών με ΗΕΩ.
Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ατροφίας του αμφιβληστροειδούς λόγω ηλικίας, της αλλαγής στη χρωστική του αμφιβληστροειδή ή τέλος της ύπαρξης οζιδίων που σχηματίζονται κάτω από το μελάγχρου επιθήλιο του αμφιβληστροειδούς και τα οποία ονομάζονται drusen.
Ορισμένα κύτταρα του αμφιβληστροειδούς αλλοιώνονται, περιορίζοντας την ικανότητα των ασθενών να διακρίνουν μικρές λεπτομέρειες.
Η νόσος εξελίσσεται σταδιακά και η απώλεια της όρασης γίνεται βαθμιαία.
Η υγρή μορφή αντιστοιχεί περίπου στο 15 % των περιστατικών, εξελίσσεται ταχύτατα και συχνά οδηγεί σε πιο σημαντική απώλεια της όρασης.
Στην υγρή μορφή αναπτύσσονται νέα αγγεία (νεοαγγείωση) κάτω από τον αμφιβληστροειδή, που επιτρέπουν τη διαρροή υγρών και αίματος.
Αυτή η διαδικασία προκαλεί βλάβη στους φωτουποδοχείς του αμφιβληστροειδούς και δημιουργεί θολά σημεία στην κεντρική όραση.
Κεντρικό σκότωμα
Οι ασθενείς με χοριοειδική νεοαγγείωση εμφανίζουν κεντρικό σκότωμα και έτσι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν χαρακτηριστικά στα πρόσωπα άλλων ανθρώπων.
Επιδημιολογικά στοιχεία
Το 2% των ατόμων μέσης ηλικίας παρουσιάζουν ΗΕΩ, ενώ έχει προσβληθεί το 20% των ατόμων μεταξύ 65 και 74 ετών.
Η πιθανότητα προσβολής από την πάθηση αυξάνεται με την ηλικία και στο ένα τρίτο των ατόμων μεταξύ 75 και 85 ετών έχει γίνει διάγνωση ΗΕΩ.
Παράγοντες Κινδύνου
Εκτός από τον κυριότερο παράγοντα κινδύνου που είναι η ηλικία, οι πιο σημαντικοί είναι:
1. Οικογενειακή γενετική προδιάθεση
2. Παχυσαρκία
3. Κάπνισμα
4. Άμεση έκθεση στο ηλιακό φως
5. Υπέρταση
6. Αυξημένα επίπεδα χοληστερίνης
7. Δίαιτα πλούσια σε λίπη και φτωχή σε βιταμίνες και αντιοξειδωτικά.
Η ανεπαρκής πρόσληψη βιταμινών C και Ε, ψευδαργύρου, ω-3 λιπαρών οξέων και των 2 καροτινοειδών Λουτείνη και Ζεαξανθίνη, οι οποίες είναι υπεύθυνες για την πυκνότητα της χρωστικής στην ωχρά κηλίδα, επηρεάζει δυσμενώς το αμυντικό σύστημα και μπορεί να προκαλέσει σταδιακή εκφύλιση της ωχράς.
Η άμεση και παρατεταμένη έκθεση στο φως του ήλιου, χωρίς τα κατάλληλα γυαλιά, μπορεί να προκαλέσει σημαντική βλάβη στα μάτια με το πέρασμα του χρόνου.
Οι ακτίνες του ήλιου παράγουν βλαβερές οξειδωτικές ουσίες που ονομάζονται ελεύθερες ρίζες και επηρεάζουν τον αμφιβληστροειδή.
Ο Πίνακας Amsler:
Ένα ποσοστό ασθενών με ξηρή μορφή κατά την εξέλιξη της πάθησης θα μεταπέσει στην υγρή μορφή που έχει και χειρότερη πρόγνωση για την όραση.
Υπάρχει ένας απλός τρόπος αυτοεξέτασης των ασθενών με τον πίνακα Amsler.
Η αυτοεξέταση γίνεται ως εξής:
1. Κρατήστε τον πίνακα σε απόσταση 30 εκ. από το πρόσωπό σας.
2. Φορώντας τα γυαλιά για κοντά, καλύψτε το ένα μάτι.
3. Ελέγξτε εάν εμφανίζονται ανωμαλίες στον πίνακα, όπως παραμορφώσεις, κυματιστές γραμμές, κουτάκια διαφορετικού μεγέθους ή κάποια που δεν μπορείτε να δείτε.
4. Κάντε το ίδιο και με το άλλο μάτι.
Όταν παρατηρήσετε παραμορφώσεις στις γραμμές ή στα τετραγωνάκια όπως στη φωτογραφία επάνω, τότε θα πρέπει να επισκεφθείτε τον οφθαλμίατρο άμεσα.
Το σύμπτωμα αυτό ονομάζεται μεταμορφοψία και πιθανώς σημαίνει μετάπτωση της νόσου από την ξηρή μορφή στην υγρή.
Για τη διάγνωση της υγρής μορφής συνήθως απαιτούνται δύο εξετάσεις:
Α. Η φλουοραγγειογραφία και η αγγειογραφία με ινδοκυανίνη.
Στις εξετάσεις αυτές ενίεται ενδοφλεβίως σκιαστική ουσία και με ειδική κάμερα απεικονίζονται τα παθολογικά αγγεία που διαρρέουν υγρό ή και αίμα υπό τον αμφιβληστροειδή.
Β. Οπτική τομογραφία συνοχής: Με ειδικό μηχάνημα απεικονίζονται τομές της ωχράς κηλίδας και μπορούμε να δούμε αν υπάρχει υγρό υπό ή ενδοαμφιβληστροειδικά, καθώς επίσης και να μετρήσουμε το πάχος του αμφιβληστροειδούς ώστε να εκτιμήσουμε την αποτελεσματικότητα της εφαρμοζόμενης θεραπείας.
Η αντιμετώπιση της υγρής μορφής μπορεί να γίνει σε μερικές περιπτώσεις με θερμικό laser ή στις περισσότερες περιπτώσεις με ενδουαλοειδική έγχυση αντιαγγειογενετικών παραγόντων.
Αντιαγγειογενετικοί παράγοντες: Από μελέτες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, διαπιστώθηκε ότι σε οφθαλμούς με χοριοειδική νεοαγγείωση, βρέθηκε μεγάλη ποσότητα μιας ουσίας που ονομάζεται Vascular Endothelial Growth Factor(VEGF).
Η ουσία αυτή προάγει την ανάπτυξη καινούργιων αγγείων και πιθανώς να είναι μία απάντηση του οργανισμού στην ισχαιμία.
Οι αντιαγγειογενετικοί παράγοντες είναι μονοκλωνικά αντισώματα που δεσμεύουν τον VEGF.
Με τις ενδουαλοειδικές εγχύσεις επιτυγχάνεται σε μεγάλο ποσοστό σταθεροποίηση της όρασης ή ακόμα και βελτίωση της.
Αρχικά ακολουθούμε θεραπευτικό σχήμα 3 ενδουαλοειδικών εγχύσεων ανά μήνα.
Παρακολουθούμε την οπτική οξύτητα και την ελάττωση του υπό ή ένδοαμφιβληστροειδικού υγρού με την OCT.
Σε περίπτωση υποτροπής της νόσου με μείωση της οπτικής οξύτητας ή με αύξηση του πάχους του αμφιβληστροειδούς τότε μπορεί να χρειαστεί επαναληπτική έγχυση.
Ιωάννης Α. Μάλλιας, Χειρουργóς Οφθαλμíατρος, Ειδικός στις χειρουργικές επεμβάσεις Καταρράκτου-Γλαυκώματος-Μεταμοσχεύσεων Κερατοειδούς και Διόρθωση Μυωπίας, Υπερμετρωπίας, Αστιγματισμού με Laser, www.laser4myopia.gr
