Οι διαβητικοί δεν είναι ασθενείς. Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι ψυχολογικά για την κατάστασή τους, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι σήμερα η επιστήμη διαθέτει ένα σύνολο μέσων θεραπείας και ελέγχου που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής τους στη καθημερινότητα.
Νέες θεραπείες και νέα συστήματα ελέγχου κάνουν την είσοδό τους στην αγορά για να βοηθήσουν τον διαβητικό τύπου 1 ή τύπου 2 να ζήσει φυσιολογικά.
Ξεκινώντας από την αρχή ότι, ο καθένας πρέπει να μάθει το σώμα του και τις ιδιαιτερότητές του, για να μπορέσει να το διαχειριστεί σωστά, η ενημέρωση και η εκπαίδευση αποτελεί ουσιαστικό πυλώνα στην επιτυχημένη διαχείριση του διαβήτη.
Έτσι, η βοήθεια του φαρμακοποιού εδώ είναι ανεκτίμητη πέρα των οδηγιών του θεράποντα ιατρού.
Συμβουλές
Είμαι διαβητικός, τηρώ μια ισορροπημένη διατροφή, κάνω σπορ και ταξιδεύω.
Ο Διαβήτης είναι μια εξελικτική χρόνια ασθένεια που απαιτεί προσοχή μια ζωή.
Αλλά η υγιεινή ζωή και η επιμελής φροντίδα της διατροφής μπορούν να αποτρέψουν τις επιπλοκές.
Παρακάτω παραθέτουμε τα σημαντικά μηνύματα που πρέπει να περάσουν στους ασθενείς.
Μια στρατηγική διατροφής ευέλικτη
Ο διαβητικός έχει τις ίδιες ενεργειακές ανάγκες με έναν μη διαβητικό και σε περίπτωση αυξημένου βάρους πρέπει να περιορίσει τις προσλαμβανόμενες θερμίδες, ελαττώνοντας κυρίως τις λιπαρές τροφές με κεκορεσμένα λίπη.
Μια απώλεια κατά 5% του σωματικού βάρους είναι γενικά αρκετή για να βελτιωθούν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Οι διατροφικές συστάσεις αφορούν, όχι μόνο τη θρεπτική σύσταση των γευμάτων, αλλά και τη δομή και τη συχνότητά τους.
Ο διαβητικός μπορεί να τρώει απ’ όλα αλλά όχι ακανόνιστα και κυρίως χωρίς να παραλείπει γεύματα.
Η κατανομή των θρεπτικών ουσιών στην αρχή ή στο τέλος ενός γεύματος έχει επίσης τη σημασία της.
Οι υδατάνθρακες πρέπει να κατανέμονται σωστά μέσα στη μέρα για να ρυθμίζουν τη μεταγευματική υπεργλυκαιμία και τα σάκχαρα ταχείας αφομοίωσης να αποφεύγονται (γλυκά, ζαχαρώδη, αναψυκτικά…) γιατί αυξάνουν άμεσα τη γλυκόζη στο αίμα.
Οι φυτικές ίνες και οι πρωτεΐνες κατεβάζουν την υπεργλυκιδαιμική δύναμη των τροφών και ένα γεύμα είναι λιγότερο «επικίνδυνο» εάν περιέχει από όλους τους συνδυασμούς σε θρεπτικά συστατικά.
Η κατανάλωση ενός φρούτου σε κάθε γεύμα ή σαν κολατσιό είναι ωφέλιμη διότι τα φρούτα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και φρουκτόζη, επιλέγοντας κατά προτίμηση τα μήλα και τα αχλάδια.
Από ποτά, ένα ποτήρι κρασί ανά γεύμα (με εξαίρεση τα ηδύποτα και τη μπύρα), δεν βλάπτει αρκεί να καταναλώνεται μαζί με τη τροφή και ποτέ με άδειο στομάχι.
Το ίδιο ισχύει και για τα ανθρακούχα ποτά (σόδες… κ.λπ.).
Τα σπορ σαν θεραπεία
Η ευεργετική συμβολή ορισμένων σπορ έχει αποδειχθεί για τους διαβητικούς:
Αύξηση της μυϊκής μάζας, μείωση της αντίστασης στην ινσουλίνη και του καρδιαγγειακού κινδύνου, βελτίωση της εξισορρόπησης της γλυκόζης στο αίμα.
Στους υπέρβαρους διαβητικούς, μια τακτική φυσική άσκηση προσφέρει διπλό όφελος, διότι όχι μόνο χάνουν βάρους αλλά μειώνουν και τα λιπίδια στο αίμα.
Ένα επιπλέον όφελος της άσκησης είναι η βελτίωση της δράσης της ινσουλίνης (παγκρεατικής ή φαρμακευτικής), διότι συμβαίνει μια καλύτερη διείσδυση της γλυκόζης στους μύες.
Όσο μεγαλύτερη είναι η γλυκαιμία τόσο η φυσική άσκηση την κατεβάζει.
Η υπογλυκαιμία αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους φόβους του ασκούμενου διαβητικού και θα πρέπει να μάθει να διατρέφεται (να φάει κάτι πριν την άσκηση) και να ρυθμίζει τις δόσεις της ινσουλίνης ανάλογα με την άσκηση που κάνει.
Πάντα όμως να έχει μαζί του 1-2 κύβους ζάχαρης. Επίσης να τρώει κάτι ελαφρύ το βράδυ για να αποφεύγονται οι υπογλυκαιμίες κατά τον ύπνο.
Εάν ο διαβήτης είναι καλά ρυθμισμένος, κανένα σπορ δεν απαγορεύεται, αρκεί να γίνεται έλεγχος με την αυτομέτρηση και χρησιμοποιούνται άνετα παπούτσια.
Τα συνήθη και τα πλέον κατάλληλα σπορ είναι το γρήγορο περπάτημα, το ποδήλατο, το σκι, και το κολύμπι.
Αυτή η άσκηση πρέπει να γίνεται τουλάχιστον 3-4 φορές την εβδομάδα για 20-40 λεπτά.
Θεραπευτική επιμόρφωση, «κλειδί» της συμμόρφωσης του διαβητικού ασθενή
Ο επαγγελματίας υγείας με τη συχνή επαφή που έχει με τον ασθενή που πάσχει από μια χρόνια πάθηση όπως ο διαβήτης, έχει ένα ρόλο «κλειδί» στην ενημέρωσή του πάνω στην πάθηση, τις ιδιαιτερότητες της θεραπείας, τη σωστή διατροφή και τον στόχο του τακτικού αυτοελέγχου.
Όλη αυτή η ενημέρωση καθιστά τον ασθενή πιο αυτόνομο στη διαχείριση της πάθησής του, ακολουθώντας μια αγωγή που θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής του.
Ο ασθενής ιδιοποιείται της πάθησής του και της θεραπείας του!
Όλη αυτή η διαδικασία της θεραπευτικής επιμόρφωσης αποτελεί μέρος των υπηρεσιών υγείας που οφείλει ένας σύγχρονος επαγγελματίας υγείας να παρέχει στους ασθενείς του.
