Ας εξετάσουμε αναλυτικά τη διαδικασία της πέψης από την αρχή.
Όταν ξεκινάμε τη μάσηση της τροφής μας, στο σάλιο μας εκκρίνεται ένα ένζυμο, η αμυλάση Α.
Εφόσον μασήσουμε καλά, η μπουκιά εισχωρεί στον στόμαχό μας, και συναντά την αμυλάση Β.
Αυτές οι 2, δημιουργούν έναν δεσμό και μαζί, πλέον, θρυμματίζουν τη μπουκιά μας από μέσα προς τα έξω.
Παράλληλα, το υδροχλωρικό οξύ (HCL) που εκκρίνεται στον θόλο του στομάχου μας είναι υπεύθυνο για τη διάβρωση της ίδιας μπουκιάς από έξω προς τα μέσα.
Κατ’ επέκταση, η μπουκιά είναι θρυμματισμένη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι ικανά απορροφήσιμη από το έντερο, πράγμα το οποίο είναι, φυσικά, το ζητούμενο.
Όταν καταναλώνουμε, λοιπόν, νερό ενώ τρώμε, καθώς το HCL αποτελεί ένα οξύ, το νερό αραιώνει τη διαβρωτική ικανότητα του HCL, με αποτέλεσμα την ημιτελή διάβρωση της μπουκιάς, και άρα την απορρόφηση λιγότερων θρεπτικών συστατικών από τον οργανισμό, καθώς και τη δημιουργία δυσπεψίας ή και φουσκωμάτων μεταγευματικά.
Επομένως, καλό είναι να μη καταναλώνουμε υγρά μαζί με την τροφή μας, με μοναδική εξαίρεση το κρασί, το οποίο ενισχύει τη διαβρωτική ικανότητα του HCL, βοηθάει στην πέψη και στη βιοδιαθεσιμότητα του οργανισμού.
Πόπη Χαραμή, Φαρμακοποιός
www.y-o.gr