Σύμφωνα με νέα έρευνα διεθνής κλίμακας που δημοσιεύτηκε στο Nature Genetics, έχουν ανακαλυφθεί νέοι γενετικοί παράγοντες και βιολογικοί μηχανισμοί οι οποίοι συμβάλλουν στην παθογένεση της νόσου.
Η έρευνα έγινε από τους Danielle Posthuma, του VU University στο Amsterdam, Ole Andreassen του University of Oslo, και Stephan Ripke του Broad Institute in Boston.
Η έρευνα είναι η μεγαλύτερη γενετική μελέτη της νόσου έως τώρα και συμμετείχαν 455.000 άνθρωποι.
Πραγματοποιήθηκαν κλινικές διαγνώσεις για τον καθορισμό της ομάδας ασθενών στην έρευνα και περιελάμβανε μια ομάδα στην οποία ελήφθη υπόψη η κατάσταση των γονέων σχετικά με τη νόσο.
Γενετικές πληροφορίες ήταν διαθέσιμες για όλους τους συμμετέχοντες που επέτρεπαν την εξέταση του γονιδιώματος για πιθανούς γενετικούς παράγοντες κινδύνου.
Η συνδυαστική ανάλυση έδωσε 29 περιοχές για τη νόσο, περιλαμβανομένων 9 νέων γενετικών περιοχών.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι γενετικά ελαττώματα σε γονίδια που εμπλέκονται στο ανοσοποιητικό σύστημα και συστατικά που συνδέονται με λιπίδια συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου.
Ο Posthuma διαπίστωσε ότι γενετικές αλλαγές σε γονίδια που εκφράζονται σε μικρογλοία συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο νόσου του Alzheimer.
Η Iris Jansen, δήλωσε ότι η ομάδα εντόπισε γενετικές αλλαγές σε πρωτεΐνες που εμπλέκονται με συστατικά λιπιδίων.
Η σχέση έχει ήδη περιγραφεί για τον ισχυρότερο γενετικό παράγοντα κινδύνου για τη νόσο, το γονίδιο APOE, αλλά τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι άλλες πρωτεΐνες λιπιδίων θα μπορούσαν επίσης να επηρεάζονται γενετικά.
Η παρατήρηση ισχυροποιεί την υπόθεση ότι η παθογένεση της νόσου αφορά αλληλεπίδραση μεταξύ φλεγμονής και λιπιδίων, καθώς αλλαγές στα λιπίδια θα μπορούσαν να βλάψουν τις αντιδράσεις του ανοσοποιητικού των μικρογλοίων επηρεάζοντας την αγγειακή υγεία του εγκεφάλου.