Η ομοιοπαθητική είναι μια φυσική μορφή ιατρικής που χρησιμοποιείται από περισσότερα από 200 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως για τη θεραπεία τόσο των οξείων όσο και των χρόνιων παθήσεων.
Βασίζεται στην αρχή της «όμοιας θεραπείας», δηλαδή στο ότι μια ουσία που λαμβάνεται σε μικρές ποσότητες θεραπεύει τα συμπτώματα που προκαλεί αν ληφθεί σε μεγάλες ποσότητες.
Η κεντρική ιδέα είναι ότι αυτή η πρακτική βοηθά στην τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος και της φυσικής ικανότητας του σώματος να θεραπεύει.
Μία από τις σημαντικότερες αρχές της ομοιοπαθητικής ιατρικής είναι ότι οι θεραπείες πρέπει να είναι «εξατομικευμένες» και προσαρμοσμένες στα συγκεκριμένα συμπτώματα, το ιστορικό ασθενειών, το σώμα και ανάγκες του κάθε ατόμου.
Το γεγονός ότι η «εναλλακτική» αυτή μορφή ιατρικής απορρίπτει πολλές από τις κλασσικές αξίες της παραδοσιακής ιατρικής (όπως π.χ. η λήψη χημικών φαρμακευτικών σκευασμάτων) έχει δημιουργήσει πολλές αμφιβολίες και αμφισβητήσεις γύρω από την αποτελεσματικότητά της.
Και μολονότι αναφορές έχουν δείξει ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται σε αυτήν προκειμένου να αντιμετωπίσουν τυχόν ασθένειές τους, υπάρχουν πολλοί ακόμη που παραμένουν φανατικοί «εχθροί» της, λόγω των παραπάνω αμφιβολιών.
Για το λόγο αυτό, ξεδιαλύνουμε τους πιο συνηθισμένους μύθους γύρω από την ομοιοπαθητική, αποκαλύπτοντας την πραγματική της διάσταση ως μέθοδο εναλλακτικής ιατρικής.
Μύθος 1: Η ομοιοπαθητική δρα αργά και χρειάζεται πολύ χρόνο για να θεραπεύσει ή να ανακουφίσει τις ασθένειες
Πραγματικότητα: Η ομοιοπαθητική δεν είναι ένα αργό σύστημα αλλά η θεραπεία και η ανακούφιση εξαρτώνται από το στάδιο ασθένειας στο οποίο βρίσκεται ο ασθενής.
Σε περίπτωση χρόνιων ασθενειών, η καταστολή των συμπτωμάτων θα πάρει μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Γενικότερα, η όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη έναρξη της θεραπείας θα οδηγήσει σε ταχύτερα αποτελέσματα.
Μύθος 2: Η ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική μόνο σε χρόνιες ασθένειες
Πραγματικότητα: Εκτός από λίγες ιατρικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που απαιτούν άμεση νοσηλεία και εξειδικευμένη φροντίδα, η ομοιοπαθητική μπορεί να θεραπεύσει οξείες παθήσεις όπως ο πυρετό, το κρυολόγημα, ο έμετος, η διάρροια κλπ.
Μύθος 3: Τα φάρμακα της ομοιοπαθητικής ιατρικής είναι placebo
Πραγματικότητα: Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ουσίες φυσικής προέλευσης, φυτικής, ορυκτής ή σπανιότερα ζωικής, που έχουν αραιωθεί πάρα πολύ και έχουν υποστεί ομοιοπαθητική δυναμοποίηση, δηλαδή κάθε ομοιοπαθητικό διάλυμα κατά τη διαδικασία της αραίωσης του έχει υποστεί μια σειρά από δονήσεις.
Πρόκειται συνεπώς για σκευάσματα με απειροελάχιστη δόση κάποιας ουσίας φυσικής προέλευσης που έχει υποστεί δονήσεις.
Μύθος 4: Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα περιέχουν στεροειδή και βαρέα μέταλλα
Πραγματικότητα: Στην ομοιοπαθητική όλες οι πρώτες ύλες υποβάλλονται σε διαδικασία δυνατοποίησης και κονιοποίησης και συνεπώς δεν υπάρχει πιθανότητα να εντοπιστούν ούτε καν ίχνη από ακατέργαστα μεταλλικά στοιχεία στα φάρμακα που παράγονται.
Μάλιστα τα ομοιοπαθητικά φαρμακεία διαθέτουν αυστηρά συστήματα τυποποίησης και ποιοτικού ελέγχου πριν από την παράδοση φαρμάκων στον καταναλωτή.
Μύθος 5: Η ομοιοπαθητική δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνδυαστικά με άλλα συμβατικά φάρμακα
Πραγματικότητα: Περίπου το 60% των ασθενών που προσεγγίζουν την ομοιοπαθητική ιατρική λαμβάνουν ήδη συμβατικά φάρμακα για διάφορες παθήσεις όπως ο διαβήτης, η υπέρταση, η καρδιοπάθεια κλπ.
Επομένως, η λήψη των φαρμάκων αυτών δεν αποτελεί περιορισμό για την ανάληψη ομοιοπαθητικής θεραπείας.
Εάν από την άλλη υπάρχει πράγματι κίνδυνος για αρνητική αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο μορφών φαρμάκων ο ομοιοπαθητικός ιατρός θα δώσει οδηγίες για το διάστημα που πρέπει να μεσολαβήσει για την εναλλαγή μεταξύ τους.
Μύθος 6: Η έναρξη ομοιοπαθητικής θεραπείας πάντα επιδεινώνει την υφιστάμενη πάθηση
Πραγματικότητα: Σε οποιαδήποτε χρόνια ασθένεια η επιλογή των θεραπειών βασίζεται στο στάδιο της νόσου και την ευαισθησία του ασθενούς ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κατάστασής του.
Σε ορισμένες περιπτώσεις όπου ο ασθενής στρέφεται στην ομοιοπαθητική μετά από κάποιες κατασταλτικές θεραπείες, τα ομοιοπαθητικά φάρμακα θα φέρουν τα συμπτώματα στην επιφάνεια πριν τα θεραπεύσουν.
Ονομάζεται ομοιοπαθητική επιδείνωση η οποία υποχωρεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας.
Μύθος 7: Η ομοιοπαθητική είναι εναλλακτική λύση για χειρουργικές επεμβάσεις
Πραγματικότητα: Η ομοιοπαθητική δεν είναι πάντα εναλλακτική λύση για χειρουργικές επεμβάσεις.
Οι χειρουργικές συνθήκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται μόνο με χειρουργική επέμβαση.
Μύθος 8: Η ομοιοπαθητική δεν απαιτεί διάγνωση και έρευνα για τη θεραπεία ασθενειών
Πραγματικότητα: Όπως και τα άλλα συστήματα θεραπείας, η ομοιοπαθητική απαιτεί επίσης σωστή διάγνωση ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται και ενδελεχής έρευνα.
Μύθος 9: Η ομοιοπαθητική θεραπεία απαιτεί πάρα πολλούς περιορισμούς στις διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο ζωής
Πραγματικότητα: Ουσιαστικά, οι περιορισμοί είναι αναπόσπαστο κομμάτι για την θεραπεία μία πάθησης.
Ορισμένοι ασθενείς καλούνται να απέχουν από τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τον καφέ, το τσάι, το οινόπνευμα κ.λ.π. καθώς οι ουσίες αυτές παρεμποδίζουν τη δράση ορισμένων ομοιοπαθητικών φαρμάκων.
Από την άλλη, ο περιορισμός του αλκοόλ και του καπνίσματος που απαιτείται από ορισμένους ασθενείς είναι σε κάθε περίπτωση μία ασφαλής και υγιεινή συνήθεια όχι μόνο για την θεραπεία αλλά και την πρόληψη πολλών ασθενειών.
