Στις ημέρες μας, η βαριατρική χειρουργική δύναται να αλλάξει τη ζωή πολλών παχύσαρκων εφήβων και ενηλίκων, προς το καλύτερο.
Τα οφέλη δεν εστιάζονται μόνο στην απώλεια βάρους, αλλά και στην επιτυχημένη αντιμετώπιση του διαβήτη (βραχυπρόθεσμα) και στη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακών και μεταβολικών επιπλοκών (μακροπρόθεσμα).
Ωστόσο, αυτά τα οφέλη συνοδεύονται από ένα μεγάλο ρίσκο, το οποίο έχει να κάνει με την ανάπτυξη διατροφικής ανεπάρκειας, χρόνια μετά την επέμβαση.
Η ανεπάρκεια αυτή δύναται να καταστεί επικίνδυνη για την υγεία, αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά.
Επιπλέον, η γαστρική παράκαμψη -ένας βασικός τύπος βαριατρικής χειρουργικής-, φαίνεται ότι προκαλεί περισσότερες διατροφικές διαταραχές από τον έτερο, την επιμήκη γαστρεκτομή (γαστρικό μανίκι).
Αυτά προκύπτουν σύμφωνα με τα πορίσματα μιας πρόσφατης μελέτης που διεξήχθη στο Νοσοκομείο «Παίδων» του Σινσινάτι, απο τον Δρ. Σταύρο Ξανθάκο και την ομάδα του.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύθηκαν διαδικτυακά την Παρασκευή, 8 Νοεμβρίου 2019 στο περιοδικό «Κλινική Γαστρεντερολογία και Ηπατολογία» (Clinical Gastroenterology and Hepatology).
Η επιστημονική ομάδα εστίασε στις διατροφικές επιπτώσεις που επιφέρουν οι δύο βασικές οδοί που ακολουθούνται στο χειρουργείο:
– Γαστρική παράκαμψη (RYGB) και
– Επιμήκης γαστρεκτομή (VSG).
Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης και για μια περίοδο θεραπευτικής αγωγής 5 χρόνων:
– Και στις δύο περιπτώσεις, οι ασθενείς παρουσίασαν συνολική απώλεια βάρους, της τάξης του 23%.
– Παρατηρήθηκε σημαντική πτώση των δεικτών της Β12 μετά τη γαστρική παράκαμψη, ενόσω τα επίπεδα της Β12 παρέμειναν αναλλοίωτα ύστερα από επιμήκη γαστρεκτομή.
– Οι ασθενείς που έλαβαν γαστρική παράκαμψη, παρουσίασαν σε μια περίοδο 5 ετών χαμηλές αποθήκες σιδήρου, σε μεγαλύτερο ποσοστό από εκείνους που ακολούθησαν επιμήκη γαστρεκτομή.
– Οι συμμετέχοντες σε χειρουργείο γαστρικής παράκαμψης, παρουσίασαν σε υπερδιπλάσιο ποσοστό (59% έναντι 27%) διατροφικές διαταραχές και ελλείψεις σε μια περίοδο 5 ετών, σε σχέση με τους υποκείμενους σε επιμήκη γαστρεκτομή.
Ενώ, λοιπόν, η έλλειψη σε σίδηρο δύναται να προκαλέσει αναιμία, κόπωση και γνωστική βλάβη (ιδιαίτερα στα παιδιά) και η ανεπάρκεια σε Β12 μια γενικότερη νευρολογική δυσλειτουργία (γνωστική επιβράδυνση, ευερεθιστότητα, αλλά και κατάθλιψη), η οδός του χειρουργείου κρίνεται επιβεβλημένη, μιας και τα οφέλη υπερβαίνουν των αρνητικών συμπτωμάτων, αν και εφόσον συνοδεύονται από δύο πρόνοιες.
– Τον ετήσιο διατροφικό προσυμπτωματικό έλεγχο και
– Τα κατάλληλα διατροφικά συμπληρώματα.
Μέσω των επαναληπτικών εξετάσεων σε ετήσια βάση, εξασφαλίζεται η έγκαιρη διάγνωση αλλαγών στην υγεία των οστών μακροπρόθεσμα, ενώ η χορήγηση διατροφικών συμπληρωμάτων από αναγνωρισμένο διαιτολόγο, τόσο προεγχειρητικά όσο και μετεγχειρητικά (ως συνοδεία μιας γενικότερης ισορροπημένης διατροφής), δύναται να αποβεί εξαιρετικά επωφελής σε παχύσαρκα άτομα που υποφέρουν από διαβήτη, λιπώδες ήπαρ και υπνική άπνοια.
Την ίδια ώρα, και σύμφωνα με τον Δρ. Σταύρο Ξανθάκο, μελετάται το κατά πόσο πρόσφατα εγκεκριμένες για ενήλικες ενδοσκοπικές βαριατρικές διαδικασίες μπορούν να αποβούν χρήσιμες και σε νεότερες ηλικίες, σε συνάρτηση με τυχόν ρίσκο διατροφικών επιπλοκών.