Η καθημερινή αναφορά των θανάτων που προκαλούνται από την Covid-19 έχει γίνει το κορυφαίο είδος ειδήσεων στα μέσα ενημέρωσης, αλλά λένε όλη την ιστορία;
Μια τακτική στατιστική ειδήσεων με τα χιλιάδες ανά τον κόσμο καθημερινά θύματα της Covid-19, μας έφερε όλους πρόσωπο με πρόσωπο με τη διαδικασία του θανάτου και τροφοδότησε σημαντικό άγχος στη ζωή μας.
Οι άνθρωποι συγκλονίζονται με τους αριθμούς και φοβούνται για τον εαυτό τους και τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Μια επικείμενη αίσθηση καταστροφής εξαπλώνεται σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού.
Ένα τέτοιο άγχος είναι κατανοητό και κάθε θάνατος είναι μια τραγωδία για την οικογένεια και τους φίλους.
Αλλά αναρωτιέται κανείς, αν δεν είχαμε καθημερινές ενημερώσεις θνησιμότητας στην τηλεόρασή μας κάθε βράδυ, πώς θα αντιδρούσε ο ευρύτερος πληθυσμός;
Ο θάνατος είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά. Και πριν την Covid-19 οι καθημερινοί θάνατοι δεν ήταν στα επίκαιρα νέα και στις ειδήσεις.
Αλλά είχαμε χιλιάδες θανάτους καθημερινά από ασθένειες, φυσικές καταστροφές ή και πολέμους.
Και ενώ θυμόμαστε πολύ καλά τους θανάτους από Covid-19 που αποτελούν πράγματι ένα ανησυχητικό ποσοστό, δεν θυμόμαστε τους θανάτους που είχαμε φέτος από γρίπη ή πνευμονία και αυτούς που πεθαίνουν κάθε χρόνο από αυτές τις αιτίες.
Το θέμα είναι ότι οι θάνατοι από τη γρίπη και τη πνευμονία αναφέρονται σπάνια και η αύξηση του αριθμού των νεκρών δεν αποτελεί χαρακτηριστικό των καθημερινών ειδήσεων.
Έτσι, οι άνθρωποι γνωρίζουν ότι υπάρχει μια ετήσια σεζόν γρίπης, αλλά λίγοι εκτιμούν την έκτασή της και οι περισσότεροι δεν φοβούνται για την πιθανότητα να τους επηρεάσει σοβαρά.
Σοκ από τη διαδικασία του θανάτου
Σοκαριζόμαστε κυρίως, όχι μόνο από τον αριθμό των νεκρών της Covid-19, αλλά και από τη διαδικασία του θανάτου.
Άνθρωποι που πεθαίνουν μόνοι τους στα σπίτια, στα γηροκομεία ή στα νοσοκομεία, χωρίς μια τελευταία λέξη στους αγαπημένους τους, κηδείες που λόγω της καραντίνας γίνονται με συνοπτικές διαδικασίες χωρίς τις απαραίτητες τελετουργίες, πτώματα που συσσωρεύονται σε φορτηγά, για να μεταφερθούν στη συνέχεια στα νεκροταφεία σε ένα σφραγισμένο φέρετρο…
Η διαδικασία του θανάτου αλλάζει όλο και περισσότερο στη σκέψη μας και μας φοβίζει όλο και περισσότερο.
Η σχέση μας με τους νεκρούς έχει γίνει εικονική καθώς πρέπει να είμαστε προστατευμένοι.
Αλλά αυτή η τάση έχει χρησιμεύσει μόνο για να ξεχωρίσει ο θάνατος από τη ζωή.
Η αποχώρησή μας από τον κόσμο, αντί να είναι μια φυσική διαδικασία, έχει καλυφθεί από μυστήριο και απόκοσμη εμπειρία.
Η πανδημία Covid-19 και οι ενημερώσεις που λαμβάνουμε, μας ευαισθητοποίησαν ακόμη περισσότερο για την ευάλωτη θνησιμότητά μας, με τρόπο που καμία άλλη αιτία θανάτου δεν έχει πετύχει μέχρι τώρα.
Όμως, ενώ κάθε θάνατος είναι μια προσωπική τραγωδία, η Covid-19 δεν θα είναι σίγουρα το κατακλυσμικό τέλος του κόσμου που φοβούνται ορισμένοι, ούτε καν ένας ολέθριος εξωτερικός κίνδυνος, όπως η πανώλη του 1348 ή η ισπανική γρίπη του 1918.
Πόπη Χαραμή, Φαρμακοποιός
Χαραμή ΑΕ
www.y-o.gr
