Η οξεία διαπυητική θυρεοειδίτιδα είναι ασυνήθης και χαρακτηρίζεται από αιφνίδια έναρξη σοβαρού τραχηλικού άλγους, συνοδευόμενο από δυσφαγία, πυρετό και ρίγος.
Συνήθως εμφανίζεται μετά από οξεία λοίμωξη της ανώτερης αναπνευστικής οδού, διαγιγνώσκεται με διαδερμική αναρρόφηση, εξέταση επιχρίσματος και καλλιέργειας και θεραπεύεται με χειρουργική παροχέτευση. Οι περισσότερο σχετιζόμενοι μικροοργανισμοί για την εμφάνιση της είναι ο στρεπτόκοκκος, ο σταφυλόκοκκος, ο πνευμονιόκοκκος και τα κολοβακτηριοειδή.
Επίσης, μπορεί να σχετίζεται με συρίγγιο του απιοειδούς κολπώματος. Σε επίμονες ή υποτροπιάζουσες περιπτώσεις προτείνεται το βαριούχο γεύμα.
Υποξία Διαπυητική Θυρεοειδίτιδα
Η υποξία θυρεοειδίτιδα αποτελεί μία μη λοιμώδη διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται από οίδημα του θυρεοειδούς αδένα, κεφαλαλγία και θωρακικό άλγος, πυρετό, αδυναμία, κακουχία, αίσθημα παλμών και απώλεια βάρους.
Ορισμένοι ασθενείς με υποξία θυρεοειδίτιδα δεν παρουσιάζουν άλγος (σιωπηλή θυρεοειδίτιδα) και σε αυτή τη περίπτωση απαιτείται η διάκριση της από τη νόσο Graves.
Στην υποξία θυρεοειδίτιδα η ταχύτητα καθίζησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων καθώς και τα επίπεδα των γ – σφαιρινών του πλάσματος είναι σχεδόν πάντοτε αυξημένα και η πρόσληψη του ραδιενεργού ιωδίου είναι πολύ χαμηλή ή δεν παρατηρείται καθόλου με αυξημένα ή φυσιολογικά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών.
Η νόσος είναι συνήθως αυτοπεριοριζόμενη ενώ η ασπιρίνη και τα κορτικοστεροειδή ανακουφίζουν τα συμπτώματα. Οι περισσότεροι από αυτούς τους ασθενείς θα καταστούν τελικά ευθυρεοειδικοί.
Θυρεοειδίτιδα Hashimoto
Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto αποτελεί τη συχνότερη μορφή θυρεοειδίτιδας και συνήθως χαρακτηρίζεται από διόγωση του θυρεοειδούς αδένα με ή χωρίς άλγος και ευαισθησία. Είναι περισσότερο συχνή στις γυναικες (~ 15% των γυναικών) και περιστασιακά προκαλεί δυσφαγία ή υποθυρεοειδισμό.
Η θυρεοειδίτιδα Hashimoto αποτελεί μία αυτοάνοση νόσο. Η κατάλληλη θεραπεία για τους περισσότερους ασθενείς αποτελείται από τη χορήγηση μικρών δόσεων θυρεοειδικών ορμονών.
Η επέμβαση ενδείκνυται για εκσεσημασμένα πιεστικά φαινόμενα, για ύποπτους κακοήθεις όγκους και για αισθητικούς λόγους.
Εάν ο θυρεοειδής είναι μεγάλος ή ασύμμετρος ή εάν περιέχει έναν μεμονωμένο όζο ή αυξάνεται με μεγάλη ταχύτητα, συνιστάται η διαδερμική βιοψία με βελόνη ή θυροειδεκτομή. Το λέμφωμα του θυρεοειδούς μπορεί σπανίως να εκδηλώνεται σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto.
Θυρεοειδίτιδα Reidel
Η θυρεοειδίτιδα Reidel αποτελεί σπάνια πάθηση η οποία παρουσιάζεται σαν μία σκληρή, ξυλώδης μάζα στη περιοχή του θυρεοειδούς με εκσεσημασμένη ίνωση και χρόνια φλεγμονή εντός και επί της περιφέρειας του αδένα. Η φλεγμονώδης διαδικασία διηθεί τους μύες και προκαλεί συμπτώματα, λόγω συμπίεσης της τραχείας.
Συνήθως, συνυπάρχει υποθυρεοειδισμός και μπορεί να διογκωθούν οι υποθυρεοειδείς. Η χειρουργική θεραπεία απαιτείται για την ανακούφιση των συμπτωμάτων που προκαλλούνται, λόγω της απόφραξης της τραχείας και του οισοφάγου.
Μαριόλης Σαψάκος Θεόδωρος, Γενικός Χειρουργός
www.drmariolis.gr
www.y-o.gr