Ως δυσκοιλιότητα περιγράφεται η μη-τακτική διέλευση των κοπράνων για τουλάχιστον 3 μέρες, ή το να έχει κανείς αρκετά πιο σκληρά κόπρανα από το συνηθισμένο.
Από την άλλη, είναι συχνό φαινόμενο τα παιδιά να μην πάνε στην τουαλέτα για λίγες ημέρες.
Ωστόσο, οι γονείς θα πρέπει να έχουν το νου τους στο κατά πόσον τα κόπρανα του παιδιού είναι σκληρά και γι’ αυτό δυσκολεύεται να πάει στην τουαλέτα.
Επίσης καλό είναι να προσέχουν το αν αυτό συμβαίνει το λιγότερο κάθε 3 ημέρες.
Αν όντως συμβαίνει, τότε το παιδί έχει δυσκοιλιότητα.
Τα βρέφη και τα παιδιά αντιμετωπίζουν το πρόβλημα διαφορετικά από τους ενήλικες, διότι οι κινήσεις του εντέρου αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και έως ότου το παιδί φτάσει στην ηλικία των 3 ή 4 χρόνων.
Η πλειοψηφία των παιδιών με δυσκοιλιότητα δεν έχει κάποια ασθένεια, ή διαταραχή που προκαλεί το πρόβλημα, αλλά δεν αποκλείεται.
Πολλές μπορεί να είναι οι αιτίες που συμβάλλουν στη δυσκοιλιότητα:
Η πιο κοινή αιτία για αυτό το πρόβλημα σε ένα παιδί ηλικίας άνω των 18 μηνών είναι η εσκεμμένη αποφυγή της τουαλέτας.
Για παράδειγμα, τα μικρά παιδιά είναι συχνά τόσο απορροφημένα στο παιχνίδι τους, που δεν έχουν το χρόνο, ή την υπομονή για να κάνουν διάλειμμα για τουαλέτα.
Στο σχολείο μπορεί να ανησυχούν με την έλλειψη ιδιωτικότητας, ή με την καθαριότητα στις τουαλέτες.
Μπορεί να είχαν μια προηγούμενη οδυνηρή ή τρομακτική εμπειρία που τα κάνει να θέλουν να αποφύγουν να πάνε στην τουαλέτα.
Με την πάροδο του χρόνου, ο εγκέφαλός τους μαθαίνει να αγνοεί τις επαναλαμβανόμενες «ορμές» για να τουαλέτα.
Και όσο τα κόπρανα παραμένουν στο παχύ έντερο, τόσο αφυδατώνονται, γεγονός που τα καθιστά σκληρά και ξηρά.
Έτσι γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο για το παιδί να πάει κανονικά στην τουαλέτα και αναγκάζεται να «κρατιέται».
Οι αλλαγές στη διατροφή επηρεάζουν τις συνήθειες του εντέρου.
Στους ενήλικες, η διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε ίνες έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τη λειτουργία του εντέρου.
Στα παιδιά, ωστόσο, η ίδια διατροφή δεν έχει τα ίδια θετικά αποτελέσματα.
Τα βρέφη και τα παιδιά που τρώνε καλά και ισορροπημένα γεύματα κατά κανόνα δεν είναι δυσκοίλια.
Οι έφηβοι και τα νήπια που τρώνε πολλή ζάχαρη και επιδόρπια είναι επιρρεπείς σε δυσκοιλιότητα και πιο σκληρά κόπρανα στο παχύ έντερο.
Οποιεσδήποτε έντονες αλλαγές σε ένα παιδί, όπως μια ασθένεια που θα του προκαλέσει πυρετό, ή το να παραμείνει κλινήρης, ή το να τρώει λιγότερο, ή το να αφυδατωθεί γενικότερα, μπορεί να μειώσει τη συχνότητα των κενώσεων και να σκληρύνει κόπρανα.
Πώς μπορείτε να καταλάβετε αν το παιδί σας έχει δυσκοιλιότητα;
Σε γενικές γραμμές, εάν ένα παιδί έχει λιγότερες από τρεις κενώσεις την εβδομάδα και τα κόπρανά του είναι σκληρά ή του είναι πολύ οδυνηρό να περαιώσει την κένωση, τότε έχει δυσκοιλιότητα.
Τα παιδιά συχνά παρουσιάζουν χαρακτηριστικές συμπεριφορές, καθώς προσπαθούν να απέχουν από την τουαλέτα
Τα βρέφη που έχουν επώδυνες κινήσεις του εντέρου μπορεί να τεντώνουν ενστικτωδώς τα πόδια τους και να πιέζουν τον πρωκτό και τους γλουτούς τους για να αποτρέψουν την κένωση, επειδή τους είναι επώδυνη.
Τα μικρά παιδιά συχνά πατάνε στις μύτες των ποδιών τους, κουνιούνται πέρα-δώθε και κρατάνε τα πόδια και τους γλουτούς τους σε σύσφιξη.
Άλλες ενδείξεις ότι ένα παιδί είναι δυσκοίλιο μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Γενικευμένο κοιλιακό πόνο γύρω από τον αφαλό
- Μειωμένη όρεξη, ναυτία, ή έμετος
- Ακράτεια ούρων, συχνουρία, ή ενούρηση
- Επανεμφανιζόμενες λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.
