Η Διαβητική Νευροπάθεια είναι μια επιπλοκή του διαβήτη που μπορεί να εμφανισθεί μετά από χρόνια σε ένα ποσοστό των ασθενών που μπορεί να φθάσει και πάνω από το 50%.
Οι διαβητικοί με νευροπάθεια παραπονούνται συνήθως για πόνο στα πόδια, κυρίως τη νύχτα, που μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα καύσου, μουδιάσματα και κράμπες.
Συχνά υπάρχει μείωση της αισθητικότητας στα κάτω άκρα με αποτέλεσμα τους τραυματισμούς και τη δημιουργία χρόνιων ελκών συνήθως από στενά παπούτσια, κόψιμο νυχιών η και εγκαύματα λογω απώλειας και της αίσθησης θερμού/ψυχρού (περιφερική συμμετρική νευροπάθεια).
Πέρα όμως από τα αισθητικά νεύρα η διαβητική νευροπάθεια μπορεί να επηρεάσει και τη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος (συμπαθητικό-παρασυμπαθητικό), που είναι υπεύθυνο για τη νεύρωση και τη καλή λειτουργία της καρδιάς, των αγγείων και σημαντικών οργάνων όπως της ουροδόχου κύστης και των γεννητικών οργάνων (αυτόνομη νευροπάθεια).
Τα κυριότερα συμπτώματα της αυτόνομης νευροπάθειας είναι από το γαστρεντερικό σύστημα (διάρροια,ατονία του οισοφάγου και του στομάχου),από το ουροποιογεννητικό (ατονία ουροδόχου κύστης, στυτική δυσλειτουργία),και από το καρδιαγγειακό (υπόταση μετά ορθοστασία,αρρυθμίες της καρδιάς).
Σε πρόσφατο συνέδριο για τον διαβήτη ανακοινώθηκαν τα εξής νεώτερα για τη διαβητική νευροπάθεια:
– Η εμφάνιση της νευροπάθειας είναι συχνότερη στους άνδρες, αυξάνει με τη πάροδο της ηλικίας, τη διάρκεια του διαβήτη και την κακή ρύθμιση του σακχάρου.
– Στην κλινική εξέταση σε ένα σημαντικό αριθμό ασθενών με νευροπάθεια (περίπου το 64%) αυτή δεν γίνεται αντιληπτή από τον θεράποντα ιατρό.
– Η στυτική δυσλειτουργία, σαν έκφραση της νευροπάθειας, είναι ιδιαίτερα συχνή στους άνδρες με σακχαρώδη διαβήτη τόσο τύπου 1 (εμφάνιση σε μικρή ηλικία και θεραπεία με ινσουλίνη) όσο και στον τύπο 2 (εμφάνιση σε μεγαλύτερη ηλικία άσχετα με τη θεραπεία).
Σοβαρή στυτική δυσλειτουργία βρέθηκε στο 70% των εξετασθέντων διαβητικών.
Η συχνότητα εμφάνισης αύξανε με την ηλικία,τη διάρκεια του διαβήτη, το βάρος,την περίμετρο της μέσης, το κάπνισμα και την κακή ρύθμιση.
– Η θεραπεία με α-λιποϊκό οξύ, μια ουσία με αντιοξειδωτική δράση, βελτίωσε σημαντικά τα κλινικά αλλα και εργαστηριακά ευρήματα τόσο στη καρδιακή αυτόνομη νευροπάθεια όσο και στη περιφερική νευροπάθεια.
– Μετά από θεραπεία με ινσουλίνη, σε ασθενείς που πρώτα ελάμβαναν χάπια για τη ρύθμιση του διαβητη, μειώθηκε η βαρύτητα της καρδιακής αυτόνομης νευροπάθειας,ενισχύοντας την άποψη ότι η θεραπεία με ινσουλίνη μπορεί να βελτιώσει την καρδιακή λειτουργία στους διαβητικούς.
Αρετή Καρφή, Ενδοκρινολόγος, Αναπλ. Διευθύντρια Τμήματος Ενδοκρινολογίας – Μεταβολισμού, Διαβητολογικό Κέντρο Νοσοκομείου ΕΕΣ
www.y-o.gr
