Είναι μια φράση που την ακούμε συχνά από πολλές γυναίκες έπειτα από κάποιους μήνες προσπάθειας.
Πότε όμως τα πράγματα είναι ανησυχητικά και θα πρέπει να ζητήσουμε τη βοήθεια του γυναικολόγου μας;
Ακολουθούν απαντήσεις στις πιο συχνές απορίες σας.
Πότε Μιλάμε για Υπογονιμότητα και Πότε για Στειρότητα;
Ας διευκρινίσουμε κάτι!
Η «υπογονιμότητα» ορίζεται ως η αδυναμία ενός ζευγαριού να επιτύχει σύλληψη και να αποκτήσει παιδί έπειτα από τουλάχιστον ένα έτος τακτικών σεξουαλικών επαφών (2-3 φορές την εβδομάδα κατά την περίοδο της ωορρηξίας), χωρίς αντισυλληπτική προστασία.
Δεν πρέπει να συγχέεται με τη «στειρότητα», που είναι η απόλυτη βιολογική αδυναμία τεκνοποίησης, όπως για παράδειγμα μια γυναίκα που έχει υποβληθεί σε ολική αφαίρεση μήτρας και ωοθηκών.
Είναι σημαντικό να θυμάται κανείς πως ο όρος υπογονιμότητα, αφορά εξίσου και τους άντρες και τις γυναίκες.
Παραδοσιακά όμως και πολύ λανθασμένα, η γυναίκα είναι αυτή που κυρίως ενοχοποιείται, όταν ένα ζευγάρι δεν καταφέρνει να αποκτήσει παιδί, ακόμα και όταν δεν έχουν περάσει οι 12 μήνες συστηματικών προσπαθειών.
Έτσι, ακόμη και η διερεύνηση για την πιθανή υπογονιμότητα ενός ζευγαριού, συχνά ξεκινά και τελειώνει με την ιατρική εκτίμηση μόνο της συζύγου!
Σήμερα, έχει πλέον αποδειχθεί πως στο 40% των ζευγαριών που δεν μπορούν να συλλάβουν, η υπογονιμότητα σχετίζεται με προβλήματα υγείας του άντρα, και σε ένα άλλο 40% των ζευγαριών με προβλήματα της αναπαραγωγικής υγείας της γυναίκας.
Από τα ζευγάρια αυτά, άλλα δεν έχουν ποτέ αποκτήσει παιδιά, και κατάσταση ονομάζεται πρωτογενής υπογονιμότητα, ενώ άλλα ζευγάρια εμφανίζουν δυσκολίες στην σύλληψη, ενώ έχουν ήδη καταφέρει να αποκτήσουν ένα τουλάχιστον παιδί, οπότε χαρακτηρίζεται ως δευτερογενής υπογονιμότητα.
Πού Μπορεί να Οφείλεται;
Όσον αφορά τις γυναίκες, η ηλικία παίζει έναν σπουδαίο ρόλο, καθώς η γονιμότητα μειώνεται σταδιακά μετά τα 30 χρόνια.
Όσον αφορά τους άνδρες, υπογονιμότητα μπορεί να προκαλέσουν κάποια συγκεκριμένα επαγγέλματα, όπως αυτά που έχουν σχέση με ακτινοβολία, μικροκύματα, χειρισμό μετάλλων όπως μόλυβδος, υδράργυρος, μαγνήσιο, χρώμιο, ή επαφή με εντομοκτόνα, κ.λπ.
Επιπλέον, διαταραχές στην σεξουαλική λειτουργία του άντρα, αλλά και στην ποιότητα του σπέρματος μπορεί να προκαλέσουν και κάποια φάρμακα.
Υπάρχει τέλος, ένα πολύ μικρό ποσοστό ζευγαριών που παρουσιάζει ανεξήγητη υπογονιμότητα, παρά τον ενδελεχή διαγνωστικό έλεγχο.
Και Τώρα τι Κάνουμε;
Καταρχάς σταματάμε να αγχωνόμαστε.
Χαλαρώνουμε και υιοθετούμε κάποιες συνήθειες υγιεινής ζωής όπως για παράδειγμα η σωστή διατροφή, ελαττώνουμε ή σταματάμε το κάπνισμα, περιορίζουμε τις καταχρήσεις σε αλκοόλ και αναμένουμε.
Αν περάσουν περίπου 12 μήνες και δεν έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει να επισκεφτούμε τον γυναικολόγο μας και να κάνουμε τις απαραίτητες εξετάσεις.
Στη συνέχεια, ο γυναικολόγος μας, θα μας προτείνει την καλύτερη λύση για να γίνουμε όσο το δυνατόν συντομότερα γονείς.
Σήμερα η επίσημη έχει προχωρήσει πολύ και υπάρχουν πάρα πολλές αξιόπιστες μέθοδοι για να αντιμετωπιστούμε την υπογονιμότητα.
