Το Αυχενικό Σύνδρομο είναι ένα σύνολο συμπτωμάτων που ξεκινάει από τον αυχένα και εξελίσσεται σε πολλές περιπτώσεις σε διάφορα σημεία της γύρω περιοχής.
Η έννοια του αυχενικού συνδρόμου είναι μια έννοια αρκετά γενική, αλλά με αυτόν τον ορισμό καθορίζονται όλα τα συμπτώματα που καλύπτουν αυτήν την πάθηση.
Ένα από τα βασικά συμπτώματα αυτής της πάθησης είναι ο αυχενογενής πονοκέφαλος, ο οποίος εμφανίζεται σχεδόν σε όλους τους ασθενής που υποφέρουν από το αυχενικό σύνδρομο.
Υπολογίζεται ότι γύρω στο μισό του πληθυσμού κάποια στιγμή θα εμφανίσει προβλήματα στον αυχένα του και συγκεκριμένα θα παρουσιάσει αυχενογενή πονοκέφαλο.
Τα συμπτώματα που εμφανίζονται σε αυτή τη πάθηση ξεκινούν ως μια απλή δυσκαμψία και πόνο στον αυχένα, αίσθηση αστάθειας στη περιοχή όπως μπορεί να εμφανίσει και πόνος στον ώμο επίσης συχνά εμφανίζονται ζαλάδες, διπλωπίες, βουητά στα αυτιά.
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ένα βασικό σύμπτωμα είναι ο πονοκέφαλος, ο οποίος βαθμιαία αυξάνεται.
Ο πονοκέφαλος αυτός, αν δεν αντιμετωπιστεί με κάποιο τρόπο μπορεί να διαρκέσει αρκετές μέρες.
Συνήθως, οι ασθένειες χαρακτηρίζουν αυτόν τον πόνο σταθερό και εντοπισμένο στη μια πλευρά του κεφαλιού.
Πολλές φορές μπορεί να συνοδεύεται από πόνο αίσθημα βάρους στα μάτια και ενόχληση στους κροτάφους.
Η εμφάνιση του αυχενικού συνδρόμου μπορεί να οφείλεται σε ατύχημα – για παράδειγμα η απότομη μετατόπιση της κεφαλής προς τα μπροστά (τροχαίο ατύχημα), υπέρμετρα φορτία στην αυχενική μοίρα λόγω κακής στάσης, άρση βαρίων φορτίων ή ακόμα και έντονη κίνηση στη περιοχή.
Βασικοί παράγοντες αύξησης του αυχενογενούς πονοκεφάλου είναι η λάθος στάση, οι ανελαστικοί μύες του αυχένα, το άγχος, η απουσία άσκησης και πολλές φορές παίζει ρόλο το μαξιλάρι του ύπνου.
Επιπρόσθετα, σε μια έρευνα έχει αναφερθεί ότι οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία στην εκδήλωση του αυχενικού συνδρόμου απ’ ό,τι οι άνδρες.
Η διάγνωση του αυχενικού συνδρόμου άρα κατ’ επέκταση και για τον αυχενογενή πονοκέφαλο γίνεται από τον γιατρό μέσω της λήψης ιστορικού και των εργαστηριακών εξετάσεων (ακτινογραφία, αξονική – μαγνητική τομογραφία).
Η φυσιοθεραπευτική αξιολόγηση περιλαμβάνει ψηλάφηση μυών στην περιοχή, έλεγχος εύρους κίνησης στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης, έλεγχος για αστάθεια και ισχύ μυϊκών ομάδων.
Η πρόγνωση για το αυχενικό σύνδρομο ποικίλλει, ανάλογα από το πότε ήρθε ο ασθενής σε εμάς και σε τι βαρύτητα είναι η πάθηση.
Πρέπει να αναφερθεί ότι και το επάγγελμα του ασθενή παίζει σημαντικό ρόλο.
Για παράδειγμα, η δουλειά γραφείου είναι από τις πιο συχνές αιτίες εκδήλωσής της.
Η πλήρης αποκατάσταση του αυχενικού συνδρόμου εξαρτάται από τη συνεργασία του φυσικοθεραπευτή με τον ασθενή – αυτό μπορεί να διαρκέσει από λίγες εβδομάδες μέχρι και μήνες.
Η φυσιοθεραπεία παρεμβαίνει με πολλούς τρόπους, όπως η ηλεκτροθεραπεία, η θεραπευτική μάλαξη.
Με τα παραπάνω πετυχαίνουμε καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, αρθρική κινητοποίηση, εκπαίδευση σωστής στάσης και βάδισης και ασκησιολόγιο βασισμένο στην ενδυνάμωση όλης της περιοχής του αυχένα και του θώρακα.
Βασικό στη συντήρηση του καλού αποτελέσματος, είναι η καθημερινή τήρηση του ασκησιολόγιου και μετά το πέρας των θεραπειών, η σωστή στάση, βάδιση και η ετήσια ή η εξάμηνη (αν αυτό είναι απαραίτητο) επίσκεψη στον φυσικοθεραπευτή.
Χρυσάνθη Σταματίου, Φυσικοθεραπεύτρια
www.mednutrition.gr
www.y-o.gr
