Η υπογονιμότητα επηρεάζει περίπου ένα στα οκτώ ζευγάρια σήμερα και θεωρείται πλέον ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας.
Είναι λοιπόν σημαντικό, να γνωρίζουμε τις αιτίες που την προκαλούν.
Πότε μπορούμε να μιλήσουμε για στειρότητα
Όταν ένα ζευγάρι δεν αποκτήσει παιδί μετά από 12 μήνες προσπάθειας, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για στειρότητα.
Αυτός ο ορισμός περιλαμβάνει την πλειονότητα των περιπτώσεων υπογονιμότητας, δηλαδή τους συντρόφους με μειωμένες αλλά όχι μηδενικές πιθανότητες επίτευξης εγκυμοσύνης, καθώς και καταστάσεις ολικής υπογονιμότητας.
4 κατηγορίες υπογονιμότητας
Ανάλογα με την προέλευσή της, η υπογονιμότητα μπορεί να ταξινομηθεί στις παρακάτω 4 κατηγορίες:
• Το 30% είναι γυναικείας προέλευσης
• Το 30% σχετίζεται με ζητήματα ανδρών.
Σήμερα, η αζωοσπερμία (απουσία σπερματοζωαρίων στο σπέρμα) και η ολιγοσπερμία (ανεπαρκής παραγωγή σπερματοζωαρίων ή χαμηλή ποσότητα σπερματοζωαρίων στο σπέρμα) είναι οι δύο κύριες αιτίες στειρότητας που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα.
• Το 30% είναι γυναικείας και ανδρικής προέλευσης: το έλλειμμα γονιμότητας επηρεάζει και τους δύο συντρόφους
• Το 10% είναι ανεξήγητες περιπτώσεις
Οι κύριες αιτίες της υπογονιμότητας στις γυναίκες
Στις γυναίκες, με εξαίρεση τις μηχανικές αιτίες των σαλπίγγων (όταν δηλαδή οι σάλπιγγες έχουν υποστεί βλάβη ή μπλοκάρονται συχνότερα μετά από μια μόλυνση), οι ανωμαλίες της μήτρας, η ενδομητρίωση και οι ανωμαλίες στην ωορρηξία είναι οι πιο συχνές αιτίες της υπογονιμότητας.
Όσον αφορά τις ανωμαλίες της ωορρηξίας, υπάρχουν τρεις κύριες αιτίες, που περιλαμβάνουν το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, το οποίο επηρεάζει περίπου το 10% των γυναικών παγκοσμίως, η υπερπρολακτιναιμία και η πρωτογενής ανεπάρκεια των ωοθηκών (η οποία μπορεί να είναι παρενέργεια της χημειοθεραπείας).
Κατανοήστε καλύτερα τις αιτίες
Για την καλύτερη κατανόηση των αιτίων της υπογονιμότητας, η έρευνα επικεντρώνεται κυρίως σε δύο τύπους προσεγγίσεων: τη γενετική προσέγγιση και την ορμονική προσέγγιση.
Εάν πάρουμε την περίπτωση πρωτογενούς ωοθηκικής ανεπάρκειας (λόγω αδυναμίας ωρίμανσης των ωοθυλακίων για παράδειγμα), η γενετική προσέγγιση θα είναι χρήσιμη για τη στόχευση των γονιδίων που εμπλέκονται / μεταβάλλονται στην εν λόγω γενετική κληρονομική διαταραχή της γονιμότητας.
Έτσι, με την απομόνωσή τους, οι παθολογίες θα μπορούν να γίνουν καλύτερα κατανοητές.
Από την άλλη πλευρά, η ορμονική προσέγγιση χρησιμοποιείται για περιπτώσεις υπερπρολακτιναιμίας.
Η πρόοδος της έρευνας σε αυτήν την ασθένεια θα καταστήσει δυνατή την προσφορά θεραπευτικής εναλλακτικής σε περίπτωση αντοχής στα τρέχοντα φάρμακα.
Διατήρηση της γονιμότητας
Σύμφωνα με ερευνητές που ασχολούνται με την υπογονιμότητα, έχουν αναπτυχθεί αρκετές τεχνικές τα τελευταία χρόνια, που έχουν ως στόχο την κρυοσυντήρηση των γαμετών ή τη διατήρηση της αναπαραγωγικής ικανότητας, σε περιπτώσεις που παρουσιάζεται πρόβλημα υπογονιμότητας.
Σήμερα, διατίθενται πολλές τεχνικές για την κρυοσυντήρηση θηλυκών γαμετών, για παράδειγμα με κατάψυξη ώριμων ωαρίων που λαμβάνονται από αυτά τα ωοκύτταρα.
Επί του παρόντος, η ανάπτυξη νέων στρατηγικών είναι μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις για τους ερευνητές.
Τεχνητή νοημοσύνη και υπογονιμότητα
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν επίσης το γεγονός ότι η συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης, μέσω της τεχνικής της βαθιάς μάθησης, θα μπορούσε να αναπτυχθεί στην έρευνα σχετικά με τις διαταραχές της γονιμότητας, επιτρέποντας έτσι μεγάλη εξοικονόμηση χρόνου και καλύτερη αναπαραγωγικότητα των δεδομένων.
