Α’ Βοήθειες στους Θωρακικούς Πόνους

Στις περισσότερες περιπτώσεις ο ασθενής θα παραπονεθεί για…

1. Σφίξιμο στο στήθος που μπορεί να αντανακλά σε άλλα σημεία του σώματος (στομάχι, ώμος, βραχίονας, λαιμός).

2. Δυσκολία αναπνοής.

3. Κοιλιακό άλγος.

4. Ναυτία.

5. Εφίδρωση.

3 πιθανές αιτιολογίες των παραπάνω συμπτωμάτων

1. Έμφραγμα του μυοκαρδίου

Κοινώς αποκαλούμενο «καρδιακή προσβολή». Πρόκειται για μερική νέκρωση του καρδιακού μυός, λόγω της απόφραξης μιας στεφανιαίας αρτηρίας.

Ο πόνος στην περίπτωση των διαβητικών και των ηλικιωμένων ασθενών μπορεί να απουσιάζει.

Σε κάθε περίπτωση, ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα είναι αναγκαίο για την επιβεβαίωση της διάγνωσης.

2. Στηθάγχη

Η σταθερή και η ασταθής στηθάγχη είναι οι 2 συχνότεροι τύποι αυτής της κατάστασης.

Η σταθερή στηθάγχη εμφανίζεται όταν η καρδιά δουλεύει πιο σκληρά (κατά την άσκηση ή όταν ο ασθενής ανεβαίνει σκάλες).

Διαρκεί πέντε λεπτά ή και λιγότερο και εξαφανίζεται άμεσα, αν ο ασθενής ξεκουραστεί ή λάβει φαρμακευτική αγωγή.

Η ασταθής στηθάγχη παρουσιάζεται ακόμη και σε κατάσταση ηρεμίας.

Είναι πιο επικίνδυνη γιατί μπορεί να σηματοδοτεί καρδιακή προσβολή.

Διαρκεί περισσότερο σε σύγκριση με τη σταθερή στηθάγχη (συνήθως για ένα διάστημα μεγαλύτερο των 30 λεπτών).

3. Πνευμονική εμβολή

Αποτελεί, συνήθως, επιπλοκή της εν τω βάθη φλεβικής θρόμβωσης.

Οι ομάδες αυξημένου κινδύνου είναι: άτομα χειρουργημένα, κλινήρη, εγκυμονούσες, άτομα που πραγματοποιούν μακρινά αεροπορικά ταξίδια (άνω των 6 ωρών).

Η πνευμονική εμβολή γίνεται αισθητή με πόνο ξαφνικό και έντονο (αναφέρεται «ως γρονθοκόπημα»), ενώ λιγότερο συχνά παρουσιάζεται πυρετός και βήχας με μικρή αιμόπτυση, δύσπνοια που αυξάνεται με την προσπάθεια και συγκοπή.

Κάθε θωρακικός πόνος θα πρέπει να θεωρείται κώδωνας κινδύνου για στεφανιαία νόσο μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.

Η σωστή αντιμετώπιση

1. Κάντε ερωτήσεις στον ασθενή:

«Είναι η πρώτη φορά που σας συμβαίνει;» «Πόση ώρα αισθάνεστε τον πόνο αυτό;» «Τι ηλικία έχετε;» «Έχετε ποτέ νοσηλευτεί για αυτόν τον πόνο;» «Ακολουθείτε κάποια θεραπευτική αγωγή;»

2. Αφού συλλέξετε τις πληροφορίες, τηλεφωνήστε στο ΕΚΑΒ.

3. Τοποθετήστε τον ασθενή σε καθιστή ή ημι-καθιστή θέση (όποια είναι λιγότερο επώδυνη για αυτόν) και στο έδαφος για να αποφευχθεί ο κίνδυνος πτώσης.

4. Ελέγξτε τακτικά την αναπνευστική συχνότητα, την καρδιακή συχνότητα και την αρτηριακή πίεση.

5. Να είστε έτοιμοι για καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης (ΚΑΡ.Π.Α.), αν χρειαστεί.

Καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση

1. Βάλτε το θύμα κάτω σε μια σκληρή επιφάνεια και σταθείτε δίπλα του.

2. Κάντε εναλλάξ 30 θωρακικές πιέσεις- 2 αναπνοές.

Για να κάνετε τις θωρακικές πιέσεις, τοποθετήστε τα χέρια τεντωμένα στη μέση του γυμνού στήθους στο επίπεδο του στέρνου.

Συμπιέστε το στέρνο κάθετα, πιέζοντάς το 5 έως 6cm.

Η συχνότητα των συμπιέσεων πρέπει να είναι 100 ανά λεπτό. Σε ένα βρέφος, χρησιμοποιήστε μόνο δύο δάχτυλα για συμπίεση.

Για να κάνετε τις αναπνοές-εμφυσήσεις, διατηρήστε ανοικτό τον αεραγωγό (έκταση της κεφαλής και ανύψωση του πηγουνιού) και με τα δύο δάχτυλα του χεριού σας (δείκτης-αντίχειρας) κλείστε τη μύτη.

Με το άλλο χέρι κρατήστε το σαγόνι προς τα πάνω, επιτρέποντας έτσι στο στόμα να είναι ανοικτό.

Πάρτε μια κανονική ανάσα, εφαρμόστε τα χείλη σας καλά γύρω από τα χείλη του θύματος και φυσήξτε αργά και σταθερά μέσα στο στόμα του.

Κάθε αναπνοή, διάρκειας περίπου 1- 1,5 δευτερόλεπτα, πρέπει να είναι αρκετή για να προκαλέσει ανύψωση του θώρακα, όπως σε μια φυσιολογική αναπνοή.