Μπορεί να συμβεί οπουδήποτε και οποτεδήποτε, δεν ξεχωρίζει φύλο και ηλικία, αν και δείχνει ότι προτιμά τις γυναίκες και μάλιστα αυτές μικρότερης ηλικίας.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ομολογούν σήμερα ότι έχουν βιώσει έστω και μια φορά στη ζωή τους κρίση πανικού.
Πότε όμως, πρέπει στ’ αλήθεια να ανησυχήσει κανείς πως πρόκειται για κάτι που ήρθε για να μείνει και όχι για ένα τυχαίο περιστατικό;
Τι είναι;
Η κρίση πανικού είναι ένα ξαφνικό επεισόδιο κατά το οποίο το άτομο βιώνει συναισθήματα φόβου και άγχους που όμως δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου κινδύνου από τον οποίο απειλείται εκείνη τη στιγμή, αλλά ούτε έχει και φανερή αιτία, τουλάχιστον σε αρχικό επίπεδο.
Αυτός που παθαίνει μια τέτοια κρίση νιώθει να χάνει τον έλεγχο του σώματος και της σκέψης του, οι καρδιακοί παλμοί του ανεβαίνουν, τον λούζει κρύος ιδρώτας και μπορεί να νιώσει και σκοτοδίνη.
Αν συμβεί μία φορά, ίσως είναι πράγματι τυχαίο γεγονός, αν όμως επαναλαμβάνεται, τότε ο πάσχων θα πρέπει να επισκεφθεί κάποιον ειδικό, όπως ψυχολόγο ή ψυχίατρο, αφού πρώτα αποκλειστεί ότι οι κρίσεις οφείλονται σε παθολογικά αίτια.
Τα συμπτώματα
Αναφέραμε παραπάνω κάποια βασικά συμπτώματα, αλλά δεν είναι τα μόνα.
Ανάμεσά τους, μπορεί να αισθανθεί κανείς πόνο ή μια αίσθηση βάρους στο στήθος μέχρι και να νομίσει ότι πεθαίνει, δύσπνοια, ζαλάδα, ναυτία, τάση για λιποθυμία, πονοκέφαλο, μούδιασμα, εξάψεις, δυνατό τρέμουλο, πόνο στο στομάχι, πανικό ότι χάνει την επαφή με την πραγματικότητα.
Οι αιτίες
Δεν είναι σαφείς οι λόγοι που μπορεί να βιώσει κανείς μία ή και περισσότερες κρίσεις πανικού.
Ανάμεσα στις πιο συνηθισμένες αιτίες πάντως, αναφέρονται το άγχος ή μια περίοδος έντονου στρες, προβλήματα που πιθανόν αντιμετωπίζει κανείς και του φαίνονται άλυτα, η κληρονομικότητα, ένα ξαφνικό σοκ ή μια αιφνίδια αλλαγή στη ζωή κάποιου (απώλεια, διαζύγιο, η γέννηση ενός παιδιού κλπ), διάφορες φοβίες, ακόμα και μια αδυναμία στο χαρακτήρα (υπερβολική ευαισθησία, απαισιοδοξία, αρνητισμός, τάση για κατάθλιψη).
Η καθημερινότητα με τις κρίσεις πανικού
Όταν οι κρίσεις αρχίζουν να γίνονται συχνότερες, το άτομο αρχίζει να φοβάται ότι ανά πάσα στιγμή το επεισόδιο θα ξανασυμβεί.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.
Έτσι, η ποιότητα ζωής του πάσχοντα επηρεάζεται αρνητικά, μιας και αποφεύγει να βρίσκεται ανάμεσα σε κόσμο, κλείνεται σιγά σιγά στον εαυτό του, αποκτά νέες φοβίες και «φλερτάρει» με ένα σωρό σοβαρές ψυχολογικές διαταραχές.
Η αντιμετώπιση
Οι βασικές θεραπείες είναι η ψυχοθεραπεία και τα φάρμακα ή ένας ιδανικός εξατομικευμένος συνδυασμός.
Για αρχή, συνιστάται η εύρεση τακτικών, ώστε να μειωθεί το άγχος, όπως μια μορφή άσκησης, ένας περίπατος στη φύση, διάβασμα ή άλλες ευχάριστες δραστηριότητες που βοηθούν το μυαλό να ξεφύγει και φτιάχνουν τη διάθεση.
Το σημαντικό είναι ότι αν ανήκουμε κι εμείς σε αυτούς που ταλαιπωρούνται από τέτοιου είδους κρίσεις, καλό είναι να απευθυνθούμε το γρηγορότερο σε έναν έμπειρο επαγγελματία υγείας, ώστε να προλάβουμε την εξέλιξή τους.
